Veel mensen spreken over meditatieoefeningen of geven ‘meditatiecursussen’. Als je dan vraagt en kijkt wat zo’n cursus inhoudt zie je dat er concentratieoefeningen gegeven worden of visualisatieoefeningen. En dat noemt men ten onrechte meditatie.
Als je de vraag stelt ‘Wat is slapen’? dan kun je daar waarschijnlijk wel een antwoord op geven. Je zou kunnen zeggen: ‘Slapen is op een bed gaan liggen en dan ga je vanzelf dromen en dan wordt je vanzelf weer wakker’. Dat is juist en niet juist. Als je ‘slaapt’ weet je niet dat je slaapt. Want anders zou je niet slapen, maar wakker zijn en je slaap observeren. Dus óf je slaapt, of je praat over slapen, maar als je slaapt valt er niets te praten want je slaapt en je bent niet in je waakbewustzijn. Eigenlijk kan je dus per definitie niet weten wat slapen is. Want jij bent er niet. Op het einde van de slaap begin je wat lichter te slapen en dan herinner je je ‘dromen’. Er zijn mensen die denken dat ze uren gedroomd hebben en ze kunnen er veel over vertellen, maar in werkelijkheid droomde ze maar enkele minuten. Dus in slapen verlies je je tijdsbewustzijn.
Als we het hebben over meditatie hebben we het eigenlijk over een soortgelijk verschijnsel. Als je mediteert ‘ben’ je er niet meer. Je hebt geen bewustzijn meer van je lichaam, geen bewustzijn meer van tijd en ruimte. Je ‘Bent’ gewoon. Het is een staat van bewustzijn waarin je één bent met alles zonder je daar eigenlijk bewust van te zijn, want je voelt niks en je denkt niets op dat moment. Alleen achteraf kun je er bij benadering iets over zeggen, het duiden. Net als dat je achteraf iets over slapen kan zeggen.
Omdat je niet denkt, omdat je niet voelt, omdat je dus niet ‘oordeelt’ of ‘benoemt‘ maar gewoon ‘bent’, ben je eigenlijk ego-loos. Er is geen ‘ik’ meer die van alles vindt, of die zich van alles herinnert wat ‘goed’ of ‘niet goed’ is. Er is geen ik meer die denkt: ‘Ik mediteer’. Je subject is object geworden.